Een Fleischmann-baan die rekening houdt met uw leeftijd

Clement Henze is 65 jaar. Tijd om aan zijn pensioen te denken. Zijn eerste modelbaan stond volledig in het teken van Fleischmann. In 1997 heeft hij zijn oude baan opgeruimd en is hij met een nieuw ontwerp begonnen. Alhoewel hij nog steeds hetzelfde materiaal gebruikt, houdt hij nu meer dan ooit rekening met zijn gevorderde leeftijd en met zijn kleinkinderen. Het accent ligt nu op rijden en genieten.

Clement Henze doet zijn verhaal:

In januari 1997 ben ik gestart met de afbraak van mijn oude modelbaan. Met deze demontage ben ik enkele weken zoet geweest. Alle onderdelen die nog bruikbaar waren, werden proper gemaakt en eventueel hersteld. Vervolgens heb ik ze in een vitrine geplaatst. Treinen, trafo's, rails, wissels, seinpalen, bovenleiding en verlichting werden zorgvuldig gereinigd en in de originele verpakking gestoken. Alle dozen staan nu overzichtelijk in een rek zodat ik kan zien wat beschikbaar is. De 130 huizen en gebouwen van Faller, Kibri, Pola en Vollmer werden stofvrij onder doorzichtig plastic geplaatst.

De hele zolder van circa 50 m² is nu helemaal leeg. De tekeningen met het nieuwe sporenplan zijn gemaakt. Maar eerst moeten de wanden en het zoldergewelf lichtblauw geschilderd worden en wolken aangebracht worden. Tevens wordt een nieuwe vloerbedekking in perron kleuren gelegd. Nadat de tafels zijn geplaatst waarop de sporen komen ben ik met de bouw van het nieuwe ontwerp begonnen.

Opbouw

De oplevering van mijn nieuwe baan is voorzien tegen eind 2000. Het wordt een analoge baan. Voor een digitale baan ben ik veel te oud. Dit tijdperk laat ik aan mij voorbij gaan. Ik zou niet weten hoe ik al mijn locomotieven met de nieuwe elektronica moet voorzien. Hoe werkt dit? Is dit wel betrouwbaar?

Allereerst ben ik aan de hand van de eerder gemaakte tekeningen gestart met het aanbrengen van de honderden meters draad onder de tafels voor de hoofdleidingen. Omdat ik niet zo lenig meer ben en om te vermijden dat ik mij in allerlei bochten onder de tafel moet wringen heb ik de tafels op borsthoogte geplaatst. Vooral als je tussen de zestig en zeventig bent is deze manier van werken wel prettig. Mijn voorkeur gaat uit naar vlakke tafels, omdat het voor mij niet zeker is of de gemaakte plannen ook visueel een succes zullen worden. Latere wijzigingen kunnen daardoor zonder problemen worden uitgevoerd.

De tweede fase in de opbouw was het maken van een helling met dubbelspoor, kronkelend tussen de balken van de zolder, naar een hoger gelegen brug. Met behulp van materiaal dat eveneens gebruikt wordt voor het maken van een spiraal was dit een gemakkelijke klus. Daarna werd het verdere railplan uitgevoerd. In het totaal 125 meter spoor. Het plan bestaat uit twee dubbelsporige banen waarvan de eerste door een bergachtig landschap loopt. De tweede dubbelsporige baan met bovenleiding ligt op het grondniveau, op de tafels, met lange rechte stukken waarop sneltreinen en de HST met maximumsnelheid kunnen rijden. Op beide trajecten zijn enkele stations en een afzonderlijk rangeerterrein met opstelsporen voorzien. Een draaischijf van Fleischmann en de schiebebuhne van Brawa maken het geheel compleet. Via kruisingen en Engelse wissels kunnen de treinen van baan veranderen.

Het traject door het bergachtig gebied is verdeeld in 2 maal 4 stroomcircuits en wordt bediend met 8 klassieke transformators, zodat ondanks steile hellingen en de lengte van de banen, voldoende stroomaanvoer gegarandeerd is om op dit traject 5 treinen tegelijk te laten rijden. Het bergcircuit is beveiligd met een klassiek Fleischmann bloksysteem.

De tweesporige baan op grondniveau is verdeeld in 2 stroomcircuits die elk gevoed worden door 4 trafo’s. Er kunnen in dit bloksysteem 4 treinen gelijk rijden. Het rangeergebied, de tandradbaan en een klein baantje onder de besneeuwde berg worden ook door afzonderlijke transformators gevoed. Deze laatste ovaal is speciaal aangelegd om mijn kleinkinderen met de trein te laten spelen. De trein op dit stukje spoor kan door hen eigenhandig bediend worden. In totaal kunnen nu 11 treinen op hetzelfde ogenblik over alle sporen rijden.

Scenery

De realisatie van de scenery is voor mij minstens zo leuk als de bouw van de baan. Eerst ben ik begonnen met het afwerken van de bergen. Een berg dient als camouflage voor de onderliggende sporen. Hiervoor heb ik een product Hydrofibre van ER-Docor gebruikt. Hiermee kun je prachtige landschappen maken.

Vervolgens werd de buitenverlichting geplaatst, in het totaal 80 lantaarns. Hierna kwamen de autowegen en de straten aan de beurt. Deels gemaakt met Premier Car Systems, met de bijhorende attributen zoals stoplichten en oversteekplaatsen. Ik geniet van iedere minuut op zolder. De gebouwen van de reeds eerder genoemde merken werden netjes opgesteld en vormen nu een dorp of een gedeelte van een stad. De stations Baden en Bonn, de overspanningen, de loopbruggen, het goederen depot, de locomotievenloods en talrijke huisjes worden eveneens verlicht met behulp van analoge lichttransformators. De perrons, straten en pleinen worden bevolkt met Preiser en Merten figuren.

Een rondrit

Vanuit Bern in Zwitserland rijden wij via Zurich, Neu Ulm en Neurenberg, naar Bonn. Om vandaar de terugreis te maken via Baden Baden. De trein dendert even na het vertrek over een 2 meter lange brug. Rechts zien we besneeuwde bergtoppen met een klein wintersportcentrum. Een lokaal treintje kruipt via de tandradbaan langzaam naar boven. Op de hellingen zien we verschillende skiërs die met de kabelbaan van Brawa weer omhoog worden gebracht. Links klettert een waterval in een meer diep in het dal waar een uitgestrekt dorp tegen de berghelling is gebouwd. De rails slingeren zich tussen de bergen en de balken van de zolder.

Onze passagierstrein getrokken door een rode Fleischmann dieselloc is aan een lange afdaling van 8 meter begonnen. Wij genieten van het prachtige uitzicht. Boven op een heuvel zien we het romantische kasteel Valkenstein van Kibri. In de tegenovergestelde richting klimt een zware kolentrein getrokken door een tenderlocomotief van Fleischmann naar boven. Tegelijk zien wij in de diepte een ICE met grote snelheid over de rails razen. Rechts krijgen we een groot rangeerterrein in het oog met enkele stoomlocomotieven rond een ouderwetse draaischijf. Verder gaat de reis richting Bonn. Hier zal de trein ongeveer dertig minuten blijven staan.

Deze tijdelijke halte is een unieke gelegenheid voor de reizigers om de leuke kerstmarkt voor het station te bezoeken. De kerstmarkt wordt hier ieder jaar van 15 november tot 12 december gehouden. Daarna gaat ze opnieuw de doos in, samen met de andere kerstversieringen. Terug in de trein genieten we van een fantastische service. Voordat de duisternis valt zien we nog net een binnenhaven met rivierschepen en een container overslag. Even later naderen wij de stad Baden Baden. Aan de rand van de stad is het grote circus Sarrasani neergestreken. Wij zien alleen de grote tent met daarom heen de verblijven voor de dieren. De tent zit waarschijnlijk stampvol toeschouwers die naar een spektakel kijken. In de late avond maken we een heerlijke wandeling door een goed verlichte park met een muziekkiosk waar de muziekkapel met echt dansende figuurtjes zijn best doet. Na een bezoek aan de winkelpromenade nemen wij de tram naar de ijsbaan om daar nog even te genieten van echt schaatsende paren. Deze lange dag wordt afgesloten met een lekker biertje op één van de vele terrasjes. Daarna begeven wij ons naar ons hotel om nieuwe krachten op te doen om de volgende dag onze reis verder te zetten.